KOVZ training april 2012: Zelf de kaart tekenen

Zoals elke maand, tegenwoordig, was er ook nu weer een KOVZ training. En ik heb in de Bossen rond Joe Mann zeker wat geleerd vandaag.

We zijn zelf een kaart gaan tekenen en lopen. Althans, Peter had een kaart gemaakt, gewoon, zoals een normale O-kaart er uit ziet, met een omloop met 18 posten er op, maar die kregen we niet mee. Wel kregen we een A4-tje calque papier en een potlood, en zoveel tijd als we nodig dachten te hebben om de kaart over te tekenen.

En met die zelf-getekende kaart zijn we gaan lopen. Dat was het idee. Een kaart met minimale, en niet altijd even duidelijke en correcte details er op. Want je voelt de tijd dringen tijdens het overtekenen.

Dit was de kaart die we te zien kregen. Gelukkig lagen de posten nog op redelijk overzichtelijke plekken. Bij het overtrekken komt het vanzelf wel goed met de schaal, maar als je moet oriënteren op reliëf in plaats van paden, greppels en cultuurgrenzen wordt het toch lastiger om de juiste details over te nemen. Je ziet dat ik mijn eigen legenda ben gaan bedenken: donker bos werd gestreept, open terrein kreeg een

En dat is juist de kunst: laat weg wat je niet nodig hebt (of denkt te hebben) en teken alleen wat relevant is. Maar daarin zit, met weliswaar het risico dat je, als je verdwaalt bent, ook geen herkenningspunten meer hebt buiten de route, ook de kracht: grof- en fijn orienteren gebeurt als vanzelf, op basis van de routekeuze die je bewust of onbewust tijdens het tekenen van de kaart al hebt gemaakt.

En dit was wat ik belangrijk vond, en waarmee ik dacht alle posten wel te kunnen vinden. Op een paar plaatsen had ik al het aantal dubbele passen er bij gezet. Dat was tijdens het lopen wel prettig, maar of het netto tijd opleverde weet ik niet. Meten tijdens het lopen kan ook en kost over het geheel minder tijd.

Ik had dan ook vooral de paden getekend waar ik over ging lopen, met her en der een kortstukje zijweg om aan te geven dat ik een kruising moest nemen of juist passeren. En pas bij de post had ik detail als greppels, cultuurgrenzen, bos-type en relief ingetekend. Dat werkte best goed, en gaf tegelijkertijd op de lange stukken verder van de posten vandaan meer rust, want er was toch niets bijzonders om op te letten.

Wel heb ik meer dan anders passen lopen tellen, omdat er weinig andere betrouwbare details op mijn vereenvoudigde kaart stonden om de afstand te schatten. Doordat ik vooral routes over paden had gekozen kwam dat bijzonder goed uit, en klopte mijn pas-afstand behoorlijk goed.

En, omdat ik net zo goed meteen de optimale routekeuzes kon maken tijdens het tekenen, had ik op de kaart de post-cirkels al verbonden door lijnen over mijn geplande route in plaats van vogelvlucht-lijnen. Ook dat maakte het lopen in het veld een stuk makkelijker.

Daar staat tegenover dat ik wel behoorlijk laat vertrok, een aantal minuten na Roland en Olaf. Maar, of het kwam omdat ik de verkeerde post 2 heb gespot, ik was op wonderbaarlijke wijze als eerste terug bij de parkeerplaats. Kennelijk had deze tactiek gewerkt.

Post 2 gemist? Ja, voor het allereerst in mijn O-geschiedenis (van 442 dagen op de kop af), heb ik een verkeerde post geklokt. Nummer 2. In de vooronderstelling dat het wel een fout van mijzelf bij het overnemen van de kaart was, zag ik een post, en prikte hem. Dat hij aan de verkeerde kant van het pad lag, veel te dicht na de kruising kwam, en het veel verder naar de volgende kruising was dan op de kaart, deed er niet meer toe. Iets in mijn rekende er niet op dat er een nog meer posten zouden hangen dan die van onze omloop. Even niet op de alternatieve route van Nellie gerekend. Het blijft intrigerend om te zien hoe de perceptie van het brein met inconsistente informatie omgaat.

Een vergelijking tussen de getekende kaart en mijn gelopen route kan je hier, in mijn Doma Archief vinden. Je ziet dat ik niet overal de getekende paden heb gevolgd. Her en der bleek het bos zo open dat het zonde was niet door te steken. En ook omdat ik zo nu en dan het pad aan de andere kant van het perceel al kon zien, zodat ik vrij zeker was niet te verdwalen. Maar in dat opzicht kon ik een kortere route kiezen, over het algemeen, dan ik nu deed. Ik speelde vrij veel op zeker, en de volgende keer kan ik wat meer risico nemen, blijkt.

Maar juist daarom ben ik erg benieuwd naar de andere kaarten, of het daar ook mee was gelukt. Of dat het overtekenen zo persoonlijk is dat dat alleen met een eigen kaart lukt.

| kaart | JG | Olaf | Roland | Ralph | Nelly | (klik op de namen om de betreffende kaart aan/uit te zetten)

7 thoughts on “KOVZ training april 2012: Zelf de kaart tekenen

  1. Verrassend om deze training geen kaart mee te krijgen, maar om deze zelf te moeten intekenen. Ik koos ervoor om vooral op begroeiing te oriënteren en heb daarom niet te veel paden ingetekend.

    Bij post 2 een grote zoekactie, deze post bleek uiteindelijk op de grond te liggen i.p.v. te hangen. Waarschijnlijk heb ik al een keertje bovenop de post gestaan, maar zag ik hem toen niet liggen. Daarom het gebied nog een keertje helemaal uitgekamd. Uiteindelijk de post toch gevonden, maar toch wel een tijdje moeten zoeken.

    Post 6 heb ik gemist, ik liep van post 5 rechtstreeks naar post 7. Ik vroeg mij al af waarom Olaf dwars door het bos liep terwijl ik veel sneller ging op het bospad. Aangekomen bij post 7 merkte ik pas dat ik post 6 vergeten ben, maar aangezien het een training is ben ik niet meer terug gegaan.

    Uitgezonderd de bovenste twee fouten ging het best goed, wat dus betekent dat je helemaal niet zoveel informatie nodig hebt als op een normale orientatiekaart staat afgedrukt. Als je na afloop de originele kaart bekijkt, dan lijkt het orienteren met zo’n kaart ineens erg eenvoudig……..[img]http://jgeo.nl/o/wp-uploads/jgeo.nl/2012/04/Pages-from-Roland-training-Best-met-route.jpg[/img]

Leave a Reply to JG Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *