Gepruts in Son

Ik kan de schuld niet aan de kaart geven want die was voor iedereen het zelfde. Het weer dan? Ik liep nog droog, terwijl lopers vóór mijn door hoosbuien en onweer moesten. En iedereen (die omloop 1 deed) had dezelfde route. Nee, het gepruts was volledig mijnerzijds.

Welk gepruts? Geen foute of vergeten posten dit keer. Maar onverantwoord oriënteren. Ik probeerde op hoogtelijnen te lopen, maar tussen al het gebladerte waardoor het gezichtsveld bij een meter of tien ophield, waren die moeilijk te zien. Toch lagen de meeste posten zo dat dat de enige optie was. Meer over paden lopen was gezien de route ook niet veel gunstiger. Of veiliger. Nee, het was een uiterst pittige baan op een redelijk pittige kaart in een bos dat in een extreem pittige toestand verkeerde.

Maar een lichtpuntje: mijn enkel heeft het gehouden. Misschien dank zij mijn nieuwe VJ Integrator High’s, een paar schoenen met hoge schacht, en een ingenieus scharnier waardoor ze heel normaal lopen, maar toch zijwaartse bewegingen fixeren. En dat was geen overbodige luxe in deze jungle, waarin ik vaak niet kon zien waar ik mijn eigen voeten neerzette, terwijl het vol lag met kreupelhout, losse takken, en stronken. En dan waren de bramen op dit moment van het jaar nog niet op volle sterkte.

Maar goed, ik moet wat verbeteren, want als ik naar de resultaten van de anderen kijk, liep ik zwaar onder gemiddeld. Mijn splits springen als een bezetene op en neer: als ik een stukje goed liep, had ik de 4e á 7e tijd, maar de ander helft van de posten was ik gemiddeld zo’n 20e.

Opvallend is dat ik bij het ophalen van 10 van de posten, in het schemerdonker, veelal direct naar de juiste plek liep. Niet omdat ik er al geweest was, maar omdat ik een beter plan had.

Wat me verder opviel was dat het vaak veel beter werkte om gewoon nauwkeurig een kompas peiling te maken, en de afstand te schatten, dan kenmerken op de kaart terug te zoeken in het landschap, en zo te oriënteren.

Niet zelden interpreteerde ik een verlaging als heuvel, omdat het hoogtestreepje half schuil ging achter de paarse route-lijn op de kaart. Dat moet toch beter, of anders, kunnen; iets waardoor je in één oogopslag ziet wat omhoog is en wat omlaag. Maar ja, ieder had dezelfde kaart, dus ook op dat punt stond ik er niet slechter voor.

Nee, ik moet maar eens goed informeren hoe anderen dit deden: deze loop in dit bos. Wat doe ik fout? Wat het resultaat zint me niet.

Of zou ik gewoon niet uitgeslapen genoeg zijn geweest? En om verzwikkende enkels te voorkomen te veel naar de ondergrond gekeken hebben in plaats van naar de omgeving? Het zou zo maar kunnen.

Missers

Een paar voorbeeldjes van hoe het niet moet:

20160601_Son_01Ik startte iets te snel. Els een olifant die de porseleinkast binnen dendert. Door de dichte struiken miste ik de verhoging met de put waar de post stond, en vond een andere verhoging, iets noordelijker (rechts van 1 op de kaart). Ik corrigeerde door door te lopen naar het pad en te heroriënteren. Maar de trend voor de rest van de race was gezet. Resultaat: het gevoel tijd in te moeten halen, nog sneller lopen, en nog meer fouten. Ik had meteen beter moeten weten: dit wordt een lastige route, en dus uiterste voorzichtig te werkt gaan; zekerheid voor alles.


Van 5 naar 6 ging ook niet helemaal volgens plan. Als aanvalspunt koos ik het bankje links van het pad, liep recht op de post af, maar miste. Lastig om afstand te schatten als je door een jungle van groen ploetert, en zo miste ik de paden die ik als stoplijn had gedacht te gebruiken. Het pad waar ik verderop op terechtkwam voldeed niet aan de verwachtingen, maar ik volgde het toch maar. Veeeel te ver! De T-splitsing (vlak bij de post) bleek een 4-sprong, en dus ging ik heroriënteren. Zo kwam de post weer binnen bereik, maar wel met ruim 4 minuten vertraging.
20160601_Son_36En nu van 35 naar 36: Het begon al met het missen van een splitsing, maar door de vorm en richting van de paden had ik dat snel door. Vervolgens had ik nogal wat moeite met het vinden van de juiste doorgang naar de post. Alle hobbels leken op elkaar. het werd meer een loterij…

4 thoughts on “Gepruts in Son

  1. Veel fijnoriëntatie tot helemaal aan het hoofdobject, dat maakt dit veel intensief kaartlezen (en kompas controleren) op 1:5000, waar je dan ook meer details dan gebruikelijk krijgt. Dat is deels uiteraard doen en ervaring, zelf probeer ik veel kaarten met veel fijn relief mee te pakken. Ik noem een Berkenheuvel, Gruitrode, e.d. Snelheid aanpassen, vereenvoudigen, bewuste fouten: en dan mag je op een kaart als dit met 10min/km, of iets daaronder, blij zijn.
    Andere kaarten maken het wat dat betreft natuurlijk makkelijker: veel zicht, duidelijk en van ver zichtbare hoofdobjecten en eventueel (ergo: heel vaak) de post al. Op de goede hoek een perceel in en je komt wel bij de post. Dat was hier heel anders, en zoals je wel kan raden, dat vind ik zelf wel leuk :). Afgewisseld met wat langere of loopbenen natuurlijk.

  2. Interessant trouwens: dit was precies de route die ik ook had willen lopen, maar ik was hem steeds kwijt 🙂
    Terwijl ik me achteraf verweet te veel risico te hebben genomen, en de conclusie trok dat je onder deze omstandigheden -lees: een dusdanig ondoorzichtig bos- veel meer op zeker moet spelen en overduidelijke terreinkenmerken moet volgen, zie ik Desmond http://asosillery.fr/doma/show_map.php?user=Desmond+Franssen&map=494 vrijwel overal recht op de posten aflopen, en soms een klein beetje bijsturen vlak voor de post.
    Wat ik niet zie is misschien dat dat ‘bijsturen’ een geplande koerswijziging is vanaf een weloverwogen ‘aanvalspunt’, dat hij door heel precies de juiste koers te lopen vindt.
    Als dat zo is zijn er drie dingen waar IK dan weer aan moet werken:
    * heel strak op kompas (?) de juiste koers lopen om een klein aanvalspunt niet te missen,
    * pietepeuterige aanvalspuntjes herkennen (vaak minimaal reliëf), of
    * uit wat ik zie om me heen direct herkennen waar ik precies ben op de kaart.

    Zette iedereen zijn kaart met route maar op internet…

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *