Nacht OL Einderheide (28.01.2011)

Mijn eerste kennismaking met orientatielopen was telefonisch. Bellend met een vriend die al een paar jaar in Zweden woont, vertelde ik hem over een hobby van me, Geochaching: zoeken met een GPS naar 'schatten', goed verstopt, maar vaak ook pas vindbaar na een tocht vol aanwijzingen en raadsels, soms slechts 's nachts te doen. Ha! Hij deed nog iets veel leukers, vond hij, in Zweden: ook zoeken, maar dan rennend en zonder flauwe hulpmiddelen als GPS. Met louter kaart en kompas, maar dan wel zo snel mogelijk. Zijn immer aanstekelijke enthousiastme werd geholpen door het feit dat het me een leuke uitdagende bezigheid leek. Meteen ben ik op zoek gegaan naar een voordelig ticket naar Linköping, voor de paasdagen. Meer even later tikte ik "orientatielopen" ook maar eens in in Google.
Er verschenen wat links, de meeste eindigend op .be, en ook een kalender met heel veel onbekende plaatsnamen; maar toevallig stond er bovenaan één die ik kende, die bovendien niet te ver van huis lag. Een mailtje naar een adres op de bijbehorende site gaf als reactie dat ik gewoon zo mee kon doen; kompas, zaklamp, en loopschoenen zouden de rest doen. En tussen neus en lippen door nog de vraag of het wel verstandig was meteen een "nacht-OL" te proberen.
Maar met ervaringen met als titel Nacht der Nachten, Georidders by Night, Batteries not Included, King of Kings, Waardeloos, en 666 (google er eens naar), leek me dat geen probleem. Hoewel, dat was allemaal met een GPS en reserve batterijen, en met minstens drie man sterk. Dit zou wat anders worden. Spannend!
Om niet geheel onbeslagen ten ijs te komen surfte ik de diverse sites over orientatielopen af, en merkte al gauw dat de legenda van de gebruikte kaarten anders was dan wat ik van stafkaarten kende. Een handig zelf-geplastificeerd kaartje met een OL-legenda -je moet iets aan voorbereiding doen om je zelfvertrouwen hoog te houden- bleek, eenmaal in Riethoven aangekomen, op de keukentafel te liggen. Maar ter plekke viel het mystery-gehalte gelukkig best mee, en werden me de handvol gebruikte symbolen uitgelegd. Toch wel wat overweldigd door alle professioneel ogende uitrustingen om me heen, van bouwlampen op het hoofd, tot scheenbeschermers, en kompassen als 6e vinger aan een hand, startte ik, weliswaar in de juiste richting, maar met een gevoel voor afstand dat op wandeltempo gebaseerd was, zodat ik de eerste paar afslagen prompt voorbij liep. Er gingen zomaar geen 100 maar slechts 60 passen in een hectometer. Schiet op zich lekker op, tot je ontdekt dat je de helft weer terug kan; telt de ruimte tussen die twee bomen ook als pad? Volgens de kaart kennelijk wel. 1:10000 is echt heel groot!
Maar na een paar posten gevonden te hebben zat de schik er goed in, en voor ik het wist stond ik hijgend, maar stuiterend van enthousiastme bij de finish. Dat halverwege mijn zaklamp er mee op was gehouden, en slechts mijn hoofdlampje dat ik normaal gebruik om nog wat te lezen in de tent de ontbrekende reflectoren verlichtte deed er niet toe: kwestie van wennen aan het donker, en veel wortels eten. Dit smaakte naar meer!
Ik heb nog wat nagepraat, en besloot die week nog lid te worden van KOVZ, want dit zou zeker niet bij een eenmalig rondje door een donker bos rennen blijven. Twee weken later reed ik door de regen naar Mol.
...vervolg...

================================================
Opmerkingen:
Naar punt 1: schaal verkeerd ingeschat.
Naar punt 2: passen tellen.
Van 4 naar 5: 90 graden fout.
Naar 6: afsnijden is sneller.
Naar 8: Te ver gelopen. Passen tellen.