Editie 2024? Er was toch al een N8-Run 2024? Dat klopt, en het zou voor jaarlijkse winteractiviteiten in het algemeen veel handiger zijn als jaren van juli tot juni liepen (dan heb je ook niet dat je bij het telefonisch boeken van je zomervakantie er door een slechte lijn er een maand naast zit, maar zit je meteen een jaar verkeerd), maar het kwam nou eenmaal zou uit dat het ons de vorige winter het best in februari uitkwam en dit jaar in december (en komend jaar zou dat zomaar in november kunnen zijn). Maar wel alle twee in dus 2024.

Om het nou niet al te makkelijk te maken voor ons zelf en om het 3d-ontwerp van de prijzen toch te moeten aanpassen hebben we deze 2e editie van MMXXIV maar de “Camp Edition”, kortweg CE, genoemd. Naar de startlocatie en de mogelijkheid te overnachten ter plaatse. De uitvalsbasis was het kamp van de Survivalbaan Best achter museum Bevrijde Vleugels tussen Best en Son.

Walkthrough

Vroeger, in de jaren ’90, ging je naar de boekenafdeling van de V&D om op te zoeken hoe je verder moest komen als je vast zat in Leisure Suit Larry I door even door de Walkthrough te bladeren. Nu moet je het zelf doen en maar hopen dat je ongedeerd het donkere bos uit komt, tenminste, als je je in onze N8-run adventure hebt gestort. En voor iedereen die hem niet helemaal heeft uitgespeeld kan je hier dan achteraf lezen wat precies de bedoeling was.

Behalve het vinden van de juiste route in het landschap, is zo’n N8-run ook navigeren in de tijd. Minstens zo belangrijk als weten waar je bent is het te weten wanneer je bent. Maar zoals je wel kan omkeren en even terugkeren op je schreden, kan je nooit terug in de tijd. Deadlines naderen onherroepelijk. Plaats en tijd raken op een uitdagende manier verweven in een nacht als deze. Maar door de keuzevrijheid van je route, is het, anders dan bij bijvoorbeeld een marathon waar plaats en tijd redelijk rechtlijnig samenhangen met een min of meer constant tempo, wel degelijk mogelijk om hier de tijd naar je hand te zetten, en de klok (of wat daarvan resteert tot de eindtijd) zo effectief mogelijk in te zetten.

Proloog

Direct na de briefing startte de Proloog, een korte oriëntatieopdracht op het museumterrein om de teams wat uit elkaar te trekken.

De briefing was trouwens geweldig gesitueerd, vonden we zelf. Patrick hield de intro staand op een vliegtuigtrap terwijl de teams half onder de vleugels van een glider uit de 2e wereldoorlog zaten, tussen nog meer antieke legergroene voertuigen.

Qua oriëntatie was de proloog niet lastig, ware het niet dat we van de kaart van het museumterrein een puzzeltje hadden gemaakt. Sommige teams trokken meteen hun schaar en plakband tevoorschijn en gingen vlijtig knippen en plakken, andere deden het schuifpuzzeltje uit het hoofd.

Hoe dan ook, een CP bij een baby dinosaurus verwacht je niet, maar was er wel. De benodigde tijd varieerde tussen 15 en 30 minuten (de deadline). We hadden iets sneller verwacht, maar dat puzzelen maakte het kennelijk significant lastiger dan gedacht.

Etappe A

Er was een etappe A en een etappe B. Nagenoeg even lang qua afstand en qua tijd, althans, dat was de opzet. Je zal zien dat het nooit exact gelijk is, qua moeilijkheid, en afstand in de praktijk. Maar omdat teams min of meer willekeurig begonnen met A dan wel B, was het belangrijk dat het geen voor- of nadeel was naar gelang welke je eerst deed. Zodat “halverwege de tijd” ook halverwege het te behalen aantal punten was. En dat is best aardig gelukt, want de nummers 1 en 2 bovenaan de ranking begonnen met verschillende etappes. Voor mijn verhaal begin ik met etappe A, maar de helft van de tweetallen startte dus met B.

CP11: Het eerste punt was de (verplichte) uitgang van het terrein. Om het toch wat interessanter te maken hing daar een puzzeltje. Precies dezelfde als in de email had gestaan eerder die week, dus iedereen had hem al thuis kunnen oplossen, maar ja, dan moet je je wel realiseren dat alles wat we vertellen er met een reden is. Was dit je eerste N8-run? Dan weet je het voor de volgende keer. Toen we zochten op “tenten & puzzeltje” kwam dit op het wereldwijde web bovendrijven. Hij is ook oplosbaar als niet bij alle rijen en kolommen cijfers staan, en de vraag bij het eerste punt, CP11, bij het hek was dan ook om een van de ontbrekende cijfers te noteren.

CP12-CP17: Hierna hadden we een aantal recht-toe-recht-aan CP’s geplaatst. Nou ja, wel opletten, want waar een hint “N-zijde” in het roadbook staat zal er wel een vals CP aan de “Z-zijde” hangen. En als er bij CP16 staat dat de koers vanaf het kaartje met de CP code naar hier 160 graden is en 60 meter lopen, dan moet je dus 340 graden aanhouden om de juiste code te vinden en niet de verkeerde kant op rennen. Of al na 40 meter iets noteren. Dat verschil is ook met passen tellen wel duidelijk. Uiteraard hingen daar valse CP’s, wat 65% van de teams kan beamen.

CP18: Een mooi stukje reliëf leende zich voor een LIDAR kaart bij CP18. Net op de rand van de cirkel hing een vals CP, maar driekwart noteerde het juiste. Niet te moeilijk.

CP19-CP20: Vanaf CP19 tot CP20 was het heel goed opletten. Je kon wel direct met de kaart naar CP20 lopen, maar daar hing een elektronische constructie die schijnbaar willekeuren getallen liet zien als je achtereenvolgens op gekleurde knoppen drukte. Maar bij de zelfde volgorde wel altijd het zelfde getal. Dus als je de juiste kleuren van de reflectors onderweg van 19 naar 20 had genoteerd, werd het juiste antwoord getoond. Ik weet niet of maar één derde van de teams de reflectortrail heeft gevolgd, of dat een aantal het niet aandurfde om een fout getal te noteren (een reflector is snel gemist, en een foute code kost je 30 strafminuten). Bijna de helft van de genoteerde getallen was niet juist, dus dit was wellicht een wat lastige opdracht. We hebben wel lekker geknutseld…

CP21-CP24: Een uitsnede uit een geleende oriëntatiekaart liet een viertal punten zien die nét even van de paden af lagen, maar aan de hand van het getoonde reliëf goed te vinden waren. Bijna geen fouten gemaakt. Maar het heeft waarschijnlijk wel wat tijd gekost.

Hierna kon je kiezen. Nou ja, je hebt altijd een keuze, maar de route was zo gemaakt dat het hiervandaan logisch was, als je in wilde korten, om af te snijden naar CP35. En 10 CP’s over te slaan. Wat 57% van de deelnemers dan ook deed.

De tussenliggende punten waren daarentegen niet heel moeilijk. Het waren meer de kilometers. Hoewel er wel een aantal valse CP’s hingen overigens. Dat hadden we niet hoeven doen, want bijna niemand heeft die gevonden.

CP25-CP30: Er hing een laserbundel aan een boom die aan de overkant van een sloot één van de 5 dennen met CP kaartjes aanwees. Een peiling naar een betonnen buis (waar dan weer een logische oversteek over een drukke weg was). Een CP aan een T-spliting die er op de kaart niet, maar in het echt en volgens de hint wel was. Een CP in lijn met een pad op de kaart, dat in werkelijkheid een slinger maakte en waar je dus even op moest letten.

CP31: En we dachten dat we net als vorig jaar een CP konden ophangen en dan een foto in de email tevoren stoppen die op een nét iets andere plek is genomen om verwarring te zaaien. Maar niemand trapte daar dit keer in.

CP32-CP35: Een rijtje met ‘standaard’ CP’s volgt. De grap is vooral dat je over de paden ongeveer 2x de afstand loopt ten opzichte van doorsnijden door het bos. Het echte oriëntatietalent komt hier als het goed is bovendrijven. CP35 ligt aan een hoek van een pad dat nog wel op een oude kaart stond, maar nu toch even zoeken was om te vinden om het kaartje op te hangen, en dus in het donker niet makkelijk ging zijn. Dachten we.

CP36: Het volgende kaartje hangt ongeveer waar we vorig jaar nog voor een leuke verwarring zorgden: een boom over een sloot. Toen was de grap dat het bovenop de stam hing terwijl we in de mailing van de week tevoren een foto hadden gezet van Patrick die onder de boom een kaartje ophing. Maar het was een beetje flauw om dat te herhalen dus hing het kaartje gewoon “aan de overkant”. Ik denk dat iedereen die hier kwam over de boom is geklommen. Wat toen nog kon, want nu ik dit twee weken later opschrijf blijkt de boom in zijn geheel verdwenen.

CP37: hangt bij een splitsing van natte greppels. Om de hint ‘sloten’ kracht bij te zetten (stel dat het waterpeil ineens enorm zakt) hebben we een krans van aan elkaar gelaste hangsloten gemaakt met een sleutel die maar op eentje past. Althans, zou moeten passen. Later na de race blijkt dat ongeveer alles sloten open kunnen met die ene sleutel, nadat het honderd keer geprobeerd is. Dan rekenen we maar alles goed.

CP38: is ook weer een heel verhaal. Er was een prachtige constructie gepland, maar we kwamen er achter dat deze nog iets meer geperfectioneerd moest worden, voor een volgende keer. Dus het werd een peiling, met opmerking in de briefing. Het was even opletten dat de afstand gemeten diende te worden vanaf het pad, niet vanaf de greppel waar de reflector hing op het CP te markeren, en waar het op de kaart stond getekend. het scheelt niet veel, maar genoeg als er 15 meter verderop nog twee (valse) CP’s hangen. En dan is die ene die bovenaan de jagersstoel heel aantrekkelijk om te noteren, maar helaas niet goed. Ongeveer de helft van de teams schreef een punt er achter op, waarvan één op de drie naar boven de ladder op is geklommen.

CP39: is niks uitdagends, maar wel noodzakelijk als je CP42 wilt vinden. Dat punt staat namelijk niet op de kaart, maar ligt op het snijpunt van CP48-CP40 en CP33-CP44, precies onder een hoogspanningsmast. Ook als je niet zo nauwkeurig tekent is dat, als je er eenmaal staat, exact te lokaliseren. CP48 was trouwens vervallen, want het ‘station’ bleek opgeheven. Misschien ook omdat het spoor er langs nooit is afgekomen, maar het was wel een handig punt op de kaart om met het snijpunt goed uit te komen…

CP40-CP43: CP40 heeft een valse buur op een heuveltje eerder, CP41 eentje aan een paal van het hek dat dan weer geen hoek is, en CP43 ligt aan de rand van een vennetje, waar de werkelijkheid wat afwijkt van de kaart omdat het water in het bos dit jaar zo hoog staat.

CP44: Bij CP44 hangt een UV lamp, waarmee je op de kaart van het museum terrein “Start-finish” een bonus CP (CP98) ziet oplichten. En achterop de sleutelhanger licht één van de nummers op, om dat als code voor CP44 te noteren. Omdat we last-minute wat in de routes hadden lopen roeren krijgt de helft van de teams de sleutelhanger pas bij de andere route. Maar we hebben een alternatieve oplossing gevonden waar door iedereen die hier was geweest toch zijn punten krijgt.

CP45: vind je met behulp van een foto. Twee vergelijkbare klimbomen, goed kijken welke de juiste is. De foto in spiegelbeeld (“selfie”) hebben we uiteindelijke toch maar niet opgehangen, het leek ons in het donker al moeilijk genoeg om de bomen überhaupt te onderscheiden. Maar met slechts 13% fout valt dat wel mee.

CP46: Daar zou eerst de UV-lamp hangen, maar we moesten wat tweaken met de lengte van etappe A en etappe B om ze gelijk te trekken, en dus werd CP44 ingevoegd. CP46 is gewoon een grappig punt op een open plek.

CP47: De wildtunnel, eerst als kruipweg bedoeld, bleek de week voor de N8-run onder water te zijn gelopen, en dus werd het CP een drijver die vanaf de ingangen van de tunnel te zien was. Maar wel te noteren vanaf de juiste; het roadbook geeft aan welke ingang, anders zie je een vals nummer staan.

Intermezzo

Dit keer wat anders dan vorige jaren: een kleine actieve (voor zover de rest van de run niet actief zou zijn?) exercitie. Optioneel: je kon ook een blanco antwoordenblad inleveren en meteen doorgaan met de volgende etappe. Maar op zich waren er in een minuut of 15 voor een waarde van twee CP’s aan punten te verdienen door op de survivalbaan rond het kamp nummertjes te zoeken op de diverse hindernissen. Niet op willekeurige plekken: op één centraal punt hing een kaartje waarop de juiste posities waren aangegeven.

De kaart zat vast, je moest dus onthouden wat er op stond. Of overtekenen, of wat dan ook. Bovendien, voor zover er verschillende hoeken op één hindernis mogelijk waren en het onderscheid duidelijk op de kaart te maken was, hingen er ook valse CP’s. Goed opletten, beetje klimmen, tactisch te werk gaan, allerlei aspecten. Daarnaast biedt zo’n intermezzo de mogelijkheid iets zonder loze kilometers te hoeven lopen over te slaan voor de minder snelle teams, of juist extra punten zonder veel afstand als de vermoeidheid toeslaat. En wil je de race winnen, dan moet je nog steeds zoveel mogelijk punten verzamelen, en deze dus niet laten liggen.

Overigens was er maar 1 team dat met minimale inspanning maximale punten scoorde. Je kon max. 60 punten verdienen, terwijl er 8 plekken waren waar je 10 punten elk voor kreeg. 6 was dus voldoende, maar vrijwel alle teams gingen ofwel alle 8 locaties af, of sloegen (bijna) alle punten over. Kan ook bewust zijn geweest, want er zijn ook vrij veel foute nummers genoteerd, en dan waren die “2 teveel” er “2 voor de zekerheid”.

Etappe B

Dan de andere etappe. Of de eerste, afhankelijk welk team-nummer je geloot hebt. Één opmerking bij de briefing was wel van belang: de boot vaart maar één kant op. Dat sloeg op de oversteek bij CP63. Als je geluk had was er net iemand naar de overkant gepeddeld, maar de bootjes zaten vast aan de noord-oever met een touw, zodat je vandaar altijd een bootje jouw kant op kon trekken. Vanaf het zuiden waren er alleen de opties zwemmen en omlopen. Bij niet iedereen viel dat kwartje, sommige teams probeerde het toch tegen de klok in.

CP 11: Dat leek dezelfde als bij Etappe A, maar de opdracht was toch anders. Noteer de het aantal tentjes in rij 3, en dat is anders dan dat in kolom 3. De meeste fouten (ongeveer 1/3^e van de teams) noteerde de 2^e etappe het antwoord van de eerste, en dat was helaas fout. De makkelijkste opdrachten zijn vaak het verraderlijkst.

CP52: Hoewel je niet direct een tuinkabouter in het bos verwacht, hing daar hier het CP op. Het verrassingseffect bleek groot, want 3 teams noteerden de CP code ondersteboven, 58 in plaats van 85.

CP53-CP56: Een code midden onder de weg. Die weg was. Maar gelukkig stond er wel een andere code, en die telde ook. Wie er was geweest kreeg de punten. Dit zelfde punt stond ook op de reliëf sleutelhanger: het gat waar het metalen ringetje doorheen ging. Dat, het CP nummer op de achterkant van de sleutelhanger, en de identieke witte vorm op de kaart waren de aanwijzingen waar in het veld de andere punten CP54-CP56 te vinden waren. De sleutelhanger was niet alleen een souvenir aan deze N8-run, maar hiermee waren eenvoudig -dachten we- de locaties van de bijbehorende CP’s te vinden. Er hingen overal ook valse, maar alleen CP55 bleek zo lastig in de praktijk dat de helft van de teams een code bij een hele andere kuil noteerden. Het hielp niet dat de bosbeheerders de afgelopen week uitgerekende hier waren komen kappen en overal losse takken en stammen hadden laten liggen.

CP57-CP58: Standaard punten op de kaart, maar wel heel nat. We hadden ze anders gepland, maar vanwege het hoge water op het laatste moment aangepast. De bedoeling was dat CP58 aan een 2^e pad lag dat niet zo duidelijk was in het veld maar wel als enige pad op de kaart stond, maar omdat je dan tot je knieën door het water moest hebben we de kaart -nog net voor die afgedrukt werd- aangepast en het CP anders gehangen. Nog steeds een mooi plekje, ook in het donker.

CP59: Een wat curieuze vogelkijkhut. Als je (overdag) door de kijkluiken kijkt zie je vooral het industrieterrein van destructiebedrijf Rendac. De geur van verbrande dierlijke resten is soms niet te harden, en het water in de omgeving is merkwaardig bruin. Maar daar ging dit CP niet over. Met een blacklight zaklamp die achter de deur hing kon je pijlen op de wand volgen vanaf de Tafeleend op het infobord. Pijltje naar onder, pijltje naar rechts, de hoek om, pijltje naar rechts, omlaag, op de vloer naar rechts, dan weer omhoog, en dan? Wacht, er hangt een luikje omlaag van een kijk-opening, zou daar achter…? Ja, dan wijst de pijl naar links, en dan weer omlaag. En nou zit ik weer waar ik net ook zat. Dat kan niet kloppen. Zouden er dan ook pijlen achter andere luikjes zitten, die ik net gemist heb? Inderdaad, na de 3^e pijl een luik met daar achter een gemiste pijl omhoog. Over het plafond, naar beneden, naar rechts, naar onder… en daar, onder het bankje, zit een CP kaartje. De andere pijltjesroute, die je volgde als je een pijl had overgeslagen, leidde naar een vals CP kaartje, eentje die door 1 op de 8 teams als juist werd beschouwd.

CP60-CP62: Na de hut een reflectortrail: reflecterende punaises op bomen, overdag amper te zien, maar ’s nachts prima te volgen op hoge snelheid. Alleen moet je niet die paar bomen met dubbele reflector en een CP code over het hoofd zien, en ook bijhouden waar je ongeveer bent voor het geval de route ophoudt. Al hadden we het dit keer makkelijk gemaakt, door vanaf het eind van de trail een peiling naar het volgende CP op te hangen.

CP63: Hier was een oversteek met een rubberboot te maken. Omlopen kon ook, maar kostte wel 1.5 km extra. De opdracht was het nummer aan de “overkant” te noteren. Met de CP cirkel aan de zuidkant van het water was dat dus het nummer aan de noord-oever. Een groot hectometerbord voor het scheepvaartverkeer. Het valse cijfer dat we aan de zuidkant plakten werd terecht door niemand opgeschreven. Maar er zijn wel 3 teams geweest die oevervoeren maar het nummer niet noteerden: gewoon vergeten, of dachten ze dat ze dat ze terug moesten om het nummer te vinden toen ze eenmaal waren overgestoken en de opdracht lazen? Uiteindelijk waren er ook 3 teams die helemaal niet overstaken maar wel -slim- het nummer op het bord opschreven vanaf de noordzijde.

CP64-CP69: Dit waren betrekkelijk eenvoudige oriëntatiepunten. Op een oude -zwart-wit- oriëntatieloopkaart. Behalve eentje waar inmiddels een paar nieuwe MTB routes waren ontstaan en waar 1 op 7 lopers de verkeerde afslag nam, werden hier weinig fouten gemaakt. Het was een lus in de route voor de snellere teams, dus niet meer dan 40% van de teams hier kwam was ook de opzet.

CP70: Op de zuidelijke pijler van de fietsbrug hing een kaartje van de noordelijke pijler, met de aanwijzing op welke buis daar van de CP code zou zitten. 2 teams noteerden die op een buis er naast.

CP71: Soms wil je dat mensen een bepaalde route volgen. In dit geval weg van de doorgaande weg. Daar hielp CP71 bij. Afsnijden langs de zuidoost kan van het ven, of 4 CP’s meepakken langs de noordwest kant? We wilden in elk geval dwars door het ven lopen ontmoedigen, behalve dan via het pad dat meteen naar CP77 ging.

CP72: Een stukje historie, een monument voor Joe Mann. 19 september werd hier als enige datum meerdere keren genoemd, en dat had ook iedereen door.

CP73-CP76: Overdag niet al te moeilijk, maar in het donker toch wat lastiger punten. Een vals CP (75) werd 1 keer genoteerd. Het pad er heen stond kniediep onder water, maar omlopen naar CP75 kon wel met droge voeten.

CP77: ’s Nachts viel hier de paal met de golden arches aan de andere kant van de snelweg enorm op. We hoopten althans dat het niet mistig zou zijn op 13 december. En dat kwam uit. Omdat niet elk kompas de juiste declinatie heeft ingesteld hebben we hier geen absolutie peiling van gemaakt. Als je vanaf de aanwijzing bij CP77 (infobordje) de hoek naar de gele M opmeet en daar 10 graden af haalt klopt het voor iedereen. Door het hek te volgen tot de berekende koers, kwam je bij een 2^e infobordje met de CP code. Te makkelijk?

CP78: Dit CP was kennelijk wel moeilijk, want 2 teams vonden de verkeerde insnijding. En “oostelijke” stond nog wel in het roadbook en uitvergroot op de kaart…

CP79: Toen we nog vaak een oriëntatietraining op deze kaart liepen vond ik dit altijd een leuk plekje, een onverwacht stuk met fijn reliëf, en een ingesloten verlaging tussen de heuvels. Het is verbazingwekkend dat die nu niet vol water stond.

CP80: Het is opmerkelijk dat hier een aantal fouten werden gemaakt. Maar wat me opvalt is dat het wel bestaande nummers waren die werden genoteerd, maar dat ze alleen niet bij CP80 hoorden. Waarom juist dit CP tot administratieve dwalingen leidde weet ik niet, maar opmerkelijk is het wel.

CP82-CP83: Deze twee CPs waren vervallen (zie briefing) omwille van gelijke lengte van de etappes A en B. Wel opmerkelijk dat ze door meerdere teams werden genoteerd. Er hing ook wel een kaartje… Maar dat is fout noch goed gerekend. Extra kilometers lopen zijn al een straf op zich…

CP84: Meerdere kaartjes op sparren. Qua locatie en omschrijving was er maar 1 de juiste. Maar wel scherp opgemerkt van één team dat het allemaal geen dennen waren. Ik dacht het te weten, maar moet helaas toch achter aan de rij aansluiten bij half Nederland dat elk jaar weer volkomen misplaatst ♪ O, denneboom, ♬ O, denneboom ♫ zingt.

CP86: Het leek ons zo’n leuk plan, maar ze konden niet, en dus is de snackbar bij CP86 ook komen te vervallen. En het was nog wel zo’n mooie locatie om te gebruiken in een kruispeiling met 3 andere punten om tot een 5e punt te komen dat nog moest worden ingetekend.

CP87: Hier waren twee zijpaadjes vlak bij elkaar. Gemakkelijk om de mist mee in te gaan. Een juist en een vals CP (1 x genoteerd). Bij beide bomen hing een overhead transparent, dat, over de start-finish kaart gelegd, de locatie van CP87 onthulde.

CP88: Dit punt stond gewoon op de kaart. Met plan met het maken van een kruispeiling was samen met de snackbar van CP86 komen te vervallen.

CP89: Dat rekenen en rennen niet altijd goed samengaan (zie ook https://jgeo.nl/o/tag/pi/) bewijst CP89. Maar liefst 1/3^e van de teams had er moeite mee aan het eind van deze nachtelijke etappe. Vier getallen bij elkaar optellen levert een interessante verdeling van antwoorden op.

CP97: In tegenstelling tot CP11 had CP97 wel hetzelfde antwoord in de eerste als in de 2e etappe.

CP99: De aanwijzing bij CP87 gaf aan waar CP99 te vinden was. Met de hint ‘rechter achterband’ leek het ons een inkopper. Dat de voorwielen van de combinatie rupsbanden waren leek het nog eenvoudiger te maken. Maar misschien, omdat de loop van de Howitzer op de aanhanger gedraaid stond, was voor en achter in het donker lastig. Of teams zochten bij een van de vele andere voertuig op het terrein. Dat kan ook. 11 van de 27 teams die langs CP87 kwam noteerde ook CP99, terwijl dat punt wel nagenoeg terug op de route naar het kamp lag.

Het maakt natuurlijk uit of je deze etappe als eerste of als tweede deed. Maar dat geldt ook voor de teams die etappe A als 2e hadden. Toch was men gemiddeld 3 minuten sneller terug van etappe B dan van etappe A. En over de laatste etappe deed iedereen gemiddeld 7 minuten langer dan over de eerste. Dus al met al valt hij verschil vrijwel te verwaarlozen. Wat wel opmerkelijk is is dat de beste teams gemiddeld meer punten per minuut scoorden in etappe B dan in etappe A, maar dat de teams onderaan de ranking er juist weer minder lang over deden per gescoorde punt in etappe A dan in B. Om de een of andere reden maakte etappe B meer verschil dan A. Interessant, maar ik heb er geen verklaring voor. Het lijkt er in elk geval niet toe te doen welke van de etappes eerst werd gelopen. Het kan natuurlijk ook gewoon toeval zijn.

Finished!

Bijna alle teams kwamen tussen een kwartier vóór, en een paar minuten ná de deadline van 01:35 binnen. Dus in 15 minuten kregen we een stortvloed van antwoordenbladen te verwerken. Gelukkig waren alle voorafgaande etappes toen al ingevoerd. Een half uurtje flink doorwerken, en de scores waren bekend.

Ondertussen konden alle teams bijkomen met hete koffie, glühwhein en hotdogs. En napraten. Gebroederlijk zaten de lopers die zojuist nog om de winst gestreden hadden in het donker rond het warme kampvuur in het licht onder de grote parachute. Je merkte niet meer dat het eigenlijk licht vroor.

Een spannend moment was het nog even toen de eerste twee herenteams naar voren kwamen. Wie was eerste en wie 2e? Simpel: allebei. Precies evenveel punten behaald, en bovendien op de minuut gelijk binnen gekomen.

Camperen

Dit keer nieuw: blijven slapen op locatie. Koud maar sfeervol, zo in de legertenten rond het kampvuur. Voordeel is ook dat je geen (lange) rit meer naar huis hoeft te maken na afloop. En de volgende morgen werd er bij het ontbijt nog steeds nagepraat over de afgelopen nacht.

Uitslag

De uitslag vind je hier onder. Per categorie. En ook gedetailleerd per CP zodat je kan zien waar je goed en waar fout zat.

Uitslag categorie Heren:

Uitslag categorie Mixed:

Uitslag buiten categorie:

Statistiek

Je ziet dat het aantal foute en valse CP’s over de hele linie ongeveer gelijk is. Dat is natuurlijk wel opvallend, want meer rechts in de tabel hebben de teams sowieso minder punten gevonden. En dus relatief meer fout. Maar het grootste onderscheid wordt gemaakt door hoeveel CP’s de teams bezocht hebben. Want ook de totale tijd (blauw, onderaan) ontloopt elkaar niet veel. In het onderste stoplichtkleurige balkje zie je het aantal punten per minuut. Etappe B maakte kennelijk meer verschil dan etappe A, want de hoogste en de laagste score per minuut staan in de rij van etappe B, en het verschil links-rechts in de rij van etappe A is kleiner.

Een aantal teams dat uiteindelijk niet zo hoog scoorde liep wel de oostelijke lus in etappe A (CP25-CP34) maar moest daarna een aantal punten overslaan zo te zien om de deadline the halen. En ze misten ook een stuk van etappe B.

In etappe B is het consistenter, de snelste helft van de teams stak over naar Aquabest en deed de zuidelijke lus.

6 teams liepen (bijna) de complete route, en finishten precies binnen de tijd. Dus was de lengte weer behoorlijk goed uitgekiend. We hadden wel méér CP’s dan bij de vorige editie. Ik had verwacht dat dat een groter rol zou spelen, maar de afstand, op papier het zelfde als de vorige N8-Run, was gelijk gebleven. En de benodigde tijd kennelijk ook.